تأثیر مصرف حاد کافئین بر پاسخ اکسایشی بازیکنان مرد والیبال متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی وامانده‌ساز

پژوهش حاضر به ‌منظور تعیین تأثیر مصرف حاد کافئین بر شاخص‌های فشار اکسایشی بازیکن مرد والیبال پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی وامانده‌ساز انجام شد. 20 بازیکن مرد والیبال (سن 10/1±20/21 سال، درصد چربی 78/2±75/10 و شاخص توده‌ی بدنی 99/0±95/22 کیلوگرم بر مجذور متر) در یک طرح نیمه‌تجربی و دوسوکور در دو گروه همگن شده‌ی (گروه مکمل کپسول کافئین و دارونما 6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) قرار گرفتند. همۀ آزمودنی‌ها پس از دریافت مکمل یا دارونما در یک قرارداد فعالیت مقاومتی با وزنه (شامل 7 حرکت در 3 نوبت با80% یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند. تغییرات ظرفیت ضداکسایشی تام (TAC) و مالون‌دی‌آلدهید (MDA) سرم طی سه مرحله (قبل و 45 دقیقه بعد از مصرف مکمل‌ و بلافاصله پس از قرارداد ورزشی) اندازه‌گیری شد. میانگین و انحراف استاندارد داده‌های طبیعی با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر، بونفرونی و تی مستقل در سطح معنا‌داری 5 درصد بررسی شدند. نتایج بدست آمده حاکی است که مصرف حاد کافئین تأثیر معنا‌داری بر تغییرات TAC و MDA سرمی پایه و بلافاصله پس از فعالیت ندارد (P≥0.05). به‌طوری‌که، یک جلسه فعالیت مقاومتی وامانده‌ساز باعث کاهش معنا‌دار  TAC(P≤0.05) و افزایش معنا‌دار MDA در هر دو گروه گردید (P≤0.05). بر اساس یافته‌های حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که احتمالاً مصرف حاد کافئین توانایی لازم جهت افزایش TAC پایه را نداشته و هم‌چنین نمی‌تواند از تغییرات نامطلوب شاخص MDA سرمی به‌عنوان شاخص آسیب‌ فشار اکسایشی ناشی از انجام یک جلسه فعالیت مقاومتی در بازیکنان مرد والیبال بکاهد.